متن شعر از شاعر بلوچ باسد هوت بنام هیال ءِ میتگ
متن شعر
هیال ءِ میتگ
دلوں گوش ایت گِسر بہ کپ چہ اِے جهان ءِ مُچّی ءَ اِے دروگیں دروشم ءَ وت ءَ جتا بہ کن ءُ سر بہ گر وتی هیال ءِ میتگ ءَ بہ سند وت ءَ چہ گاری ءَ چہ اِے شپ ءِ تهاری ءَ اِے گَم جتیں ھُماری ءَ یلہ بہ دئے بہ کن وتی هیال ءِ سرمچاری ءَ منی هیال ءِ میتگ ءَ وپا ءِ کاڑ سَمبھ اَنت زبادی نود شَنزَگ اَنت دلانی چاڑ سَمبَھ اَنت منی تہ ءَ یک شوانگے هَمُک سباه ءَ دَرکپ اِیت گوں با وپائیں مُکّی ءَ گوں تُن پروشیں چاگل ءَ گوں چُنڈے نان ءَ سُھرو ءِ مُهیم ءِ توشگ ءَ وتی ماں گرَنچ دنت ءُ سرگر ایت سَپائیں شال ءِ دامن ءَ گوں میش ءُ بُزگلاں وتی گَٹور ءُ تروشتناں وتی گِتاچ ءُ تُهمی پاچِناں ماں جنگل ءَ رَهادَگ اِنت کهیری سبزیں ساهگے َ رس ایت ءُ گرمے سارت کنت چو مهروانیں رُمبے ءَ رَمَگ کش ءَ دوار بیت شپانک هاک ءِ دامن ءَ گوں دلوتاں هوار بیت ناں هست پگر ءُ وسوسے ناں هست دوریں ترانگے ناں دلتپرکهیں گَمے مدام چاڑ ءُ شاده اِنت وت اِنت ءُ بس وتی رَمَگ دمانے نند ایت پاد کیت ٹال کنت بَزیں چِشے رمگ هوں رُمب ءُ ریچ بیت گتاچ ءُ پاچن ءُ گٹور وراَنت سبزیں نار ءُ پُل شپانک گُٹّے آپ وارت چہ بَرپ بَندیں چاگل ءَ ءُ سارت کنت وتی دل ءَ هما کهیر ءِ ساهگ، پُرانے یے جَلان کنت سَپائیں تاس ءَ ایر کنت، دوگیں شیری مان کنت شپانک ءِ باتن ءَ گوش ئے کہ وشّے یے بَلان کنت نہ کنت اِے زند ءِ وشّی ءَ جهان ءِ وشّیاں بدل ابید شوانگ ءَ نہ زانت کسّے نان ءِ اِزّت ءَ نہ زانت تام ءَ وَردِن ءُ پُرانیانی لزّت ءَ تلائیں روچ، لَهم لَهم، گُباراں ایر روان بیت بُزاں کہ وهد ءِ دیگر ءَ، شپانک هم اِنان بیت گوں دست ءِ مُکّی ءَ وتی، پَساناں سر دیان بیت دیم پہ هَلک ءِ منزل ءَ، رمگ سرگران بیت رس ایت پیشی بُنجل ءَ ءُ ایر کنت چاگل ءَ رَمَگ رس ایت منزل ءَ شَنِک کروداں ترانج کناں پہ زگریں شیر ءَ درکپ اَنت چہ واڑ ءَ دیم پہ مادراں مِچ اَنت شیر ءَ زَگرگیں تَچ انت واڑ ءِ کِر گور ءَ شپانک شاد ءُ شاده اِنت رمگ گْوَمے دوار بیت دلی گوں شوانگ ءِ دل ءَ پہ ایمنی کرار بیت منی هیال ءِ میتگ ءَ کہ جمبرے شَمورَگ اِنت من زاناں هور ءُ هار بیت ماں کوهسراں رُد ایت، چَمَن سبز هر ڈگار بیت هالکو پَتار بیت ماں بیٹاں شِمش در رِچ ایت، پُل بیت بهار بیت منی هیال ءِ میتگ ءَ وپا ءِ کاڑ سمبھ اَنت دلانی چاڑ سمبھ اَنت منی تہ ءَ یک شوانگے همُک سباه ءَ درکپ ایت
باسد هوت
